U poslednjih petnaest godina u savremenoj nauci sve češće je prisutan prefiks nano, od nanomaterijala preko nanotehnologija do nanosistema, nanoračunara, pa sve do naziva nanofarmacija i nanomedicina.
Postoji niz definicija pojma nano-nauka, odnosno nano-tehnologija. Po definiciji američke agencije NASA, osnovni moto nanotehnologija je „zaposliti individualne atome ili molekule da konstruišu funkcionalne strukture”.
Kao rodonačelnik NT (nanotehnologije) označava se poznati fizičar i nobelovac Ričard Fejnman i njegova rasprava “Ima dosta prostora na dnu” na Kalifornijskom institutu za tehnologiju (CalTech) 1959., mnogo prije nego što je i postojao termin nanotehnologija.

U svom govoru, Feynman je opisao proces u kojem bi naučnici mogli da manipulišu i kontrolišu pojedinačne atome i molekule.
Više od decenije kasnije, u svojim istraživanjima ultraprecizne obrade, profesor Norio Taniguchi skovao je termin nanotehnologija.
Tek 1981. godine, razvojem skenirajućeg tunelskog mikroskopa koji je mogao "vidjeti" pojedinačne atome, počela je moderna nanotehnologija.

---

Kao nauka, nanotehnologija proučava fizičke, hemijske i biološke osobine molekula i atomskih čestica.
Nanotehnologija kao tehnologija primjenjuje istraživanja iz navedenih nauka i različite inžinjerske discipline za proizvodnju materijala i funkcionalnih sistema sa posebnim i jedinstvenim osobinama. U nanotehnologije spadaju sve nauke i tehnologije koje se bave materijalima i strukturama dimenzija ispod 100 nanometara, sve do manipulacije pojedinačnim atomima i molekulima.
Nanotehnologija je predmet istraživanja na svim područjima ljudske aktivnosti i koja će biti osnovna nauka budućeg razvijanja događaja u elektrotehnici, medicini, građevinarstvu, poljoprivredi i svim drugim područjima.

Kod dimenzija ispod 100 nm pojave kvantne fizike prevladavaju nad pojavama poznatima iz svakodnevnog iskustva (klasična fizika).